Een mooie dag om een jaartje ouder te worden
Toen ik aan dit stukje begon, vroeg ik mij noodgedwongen af hoe ik de schenkers van deze muurschildering eigenlijk zie, omdat ik nu eenmaal een omschrijving nodig had. “Vroeger” noemden …
Eindelijk weer eens eruit
Zaterdag 17 augustus. Eindelijk weer een dagje Amsterdam, onverwacht en erg gezellig. Het is druk in het centrum, maar prettig druk, iedereen lijkt vrolijk vandaag. Midden op de Dam staat …
Over onverwacht bezoek en wat je nodig hebt om gelukkig te zijn
Geüpdatet 28 januari 2019, 9:00
Ik heb me afgevraagd of ik dit onderwerp wel wil behandelen op dit blog, omdat ik me in financieel opzicht daarmee nogal bloot geef. In Nederland rust daar een taboe op. Klagen mag, we mogen zelfs demonstreren voor bijvoorbeeld hogere salarissen en een lagere werkdruk in het onderwijs, maar dat wil niet zeggen dat we ook mogen weten hoe hoog die salarissen zijn. Hoe kan ik nu begrip opleveren als ik de situatie niet ken?
Vooral met betrekking tot de onderkant van de maatschappij vliegen de verhalen me om de oren over mensen die afhankelijk zijn van de voedselbank om niet van honger om te komen.
Weemoedmomentje
Ik was op zoek naar een heel andere foto, maar kwam deze tegen. Een blinde Portproeverij op een winterse zondagmiddag in 2010.
Geluk in grote lijnen
Ik ben de hele eeuwigheid dood geweest, nu leef ik even, maar straks ben ik wéér de hele eeuwigheid dood. De eeuwigheid heeft geen begin en geen einde. De kans dat ik nu leef is dus 1/∞, oftewel onmogelijk. Ik kán helemaal niet leven, maar doe het toch. Hield het daar maar mee op, dan zou het nog te overzien zijn. Maar daar houdt het niet mee op. Er is veel meer niet-menselijk leven dan wèl-menselijk leven.