Terwijl de hele wereld in de fik staat, en onze toekomst wordt bedreigd door onder andere een klimaatcrisis, plus een verzameling op hol geslagen wereldleiders, legt onze premier in een reeks willekeurig bij elkaar gegrabbelde woorden uit waarom we een asielcrisis ervaren, en waarom we iets zouden moeten doen om de indruk te wekken dat er iets gedaan wordt aan die asielcrisis-ervaring.
En hij kijkt er ook nog bij alsof hij ieder woord van dit gebral meent.
Mij doet het denken aan die geniale zogenaamd Franse toespraak die Johnnie Kraaijkamp ooit gaf.
Er is echt helemaal niets van te maken.
We zijn allemaal samen opgesloten in een circus, waarin de clowns voortdurend een act opvoeren waarin lijkt alsof ze druk bezig zijn zonder dat er ook maar iets uit hun handen komt.