Misschien komt hier nog een foto bij, of een Twitter Draadje. Maar nu heb ik daar even geen zin in. Niet omdat ik teleurgesteld ben als voetbalfan, want ik ben geen voetbalfan. Integendeel, ik snap niet dat mensen in extase kunnen raken van tweeëntwintig volwassen kerels die met opgewonden koppen achter een bal aanrennen.
Maar ik ben teleurgesteld als Nederlander of als mens, omdat zoiets als loyaliteit niet meer bestaat. Wat je vandaag ook presteert, morgen kun je een wegwerpartikel zijn, omdat je héél even op iets anders lette. Of omdat je een inschattingsfout hebt gemaakt. Of gewoon omdat de tegenstander beter was. So what?
Wat is er zo erg aan verliezen? Waarom moet er iemand gelyncht worden na een verloren partij?
Het is maar een onbenullig spelletje, bedoeld om ’s avonds even afgeleid te worden van de dagelijkse beslommeringen. Meer niet!
Er staan geen levens op het spel, de werkgelegenheid is er niet van afhankelijk. De wereld draait gewoon door, ongeacht de uitslag van die éne wedstrijd waar jij je zo over opwindt.
