Nederland is niet het enige land met stijgende coronacijfers. De kranten vergelijken ons in de headlines wel heel zuinig met Het Verenigd Koninkrijk en Zweden omdat dat de landen zijn waar de situatie onder controle is, maar in de kleine artikelen valt te lezen dat het zo’n beetje overal kommer en kwel is.
Dat wordt bovendien bevestigd door de John Hopkins University, waar de coronacijfers van alle landen worden bijgehouden.
De wereld is er nog lang niet en Nederland is niet het land waar door geklungel van de regering corona keer op keer gierend uit de bocht vliegt.
Maar er is één enorm verschil met andere landen, en dat is dat wij zo langzamerhand in de greep zijn van een dictatuur die ons wordt opgelegd door een minderheid van de bevolking.
Niet Den Haag heeft het hier nog voor het zeggen. De antivaxxers maken zo langzamerhand de dienst uit, samen met de middenstanders die omzet belangrijker vinden dan de volksgezondheid.
Omzet is belangrijk. Ik zal de laatste zijn om dat te ontkennen, maar als de klanten die voor die omzet moeten zorgen, voortdurend in bed liggen wordt er ook niets verdiend.
Denemarken dreigde ook in dezelfde problemen te komen, maar daar zijn die problemen direct afgewend met vergelijkbare maatregelen als hier.
Hoe kan dat? De Telegraaf sprak daarover met Rudi Westendorp, een in Denemarken wonende en werkende Nederlandse hoogleraar ouderengeneeskunde en voormalig lid van het Deense OMT.
‘Dat komt natuurlijk doordat die Denen zulke gezeglijke types zijn? „Zeker niet. Ook wij hebben 20 procent wappies en antivaxxers die zich roeren, maar zij voegen zich. In Nederland bepaalt die 20 procent het voor de rest, ze worden door iedereen serieus genomen, en de zwijgende meerderheid laat zich niet horen.”‘
Oostenrijk, dat ook in de gevarenzone dreigde te komen, houdt als oplossing de ongevaccineerden binnen. Terecht, wie geen rijbewijs heeft mag niet aan het verkeer deelnemen. Wie vrijwillig op jacht gaat naar een besmettelijke ziekte, die de zorg ontregelt en waar slachtoffers nog jarenlang last van kunnen houden, zou zelf het fatsoen moeten hebben om rekening te houden met anderen, in plaats van met geschreeuw en dreigementen hun eigen egoïstische zinnetje door te drijven.
Hier en daar hoor je iemand daarover, op Twitter bijvoorbeeld, maar wie dat doet kan direct rekenen op geraas, gevloek en dreigementen om ‘even met een paar vrienden aan de deur te komen.’
Niet de rede regeert momenteel, maar angst. Angst voor geweld.
Waarom laten wij, de overgrote meerderheid van het Nederlandse volk, dat toe? Waarom laten wij ons intimideren met geschreeuw en dreigementen? Het moet een keer genoeg zijn!
Ik heb niet zoveel publiek, dus het risico is voor mij betrekkelijk klein tot zeer klein. Maar het risico is in deze verziekte maatschappij zeker niet helemaal uit te sluiten dat ik als beloning voor dit stukkie weer een paar schreeuwende mafklappers aan de deur krijg.
Maar ik heb me vroeger niet door dreigementen laten tegenhouden, en ik zal dat nu zeker ook niet doen.
Als er wat meer mensen, pakweg al die miljoenen die het stilzwijgend met me eens zijn, dat ook eens zouden doen dan krijgen we misschien weer een wat gezonder klimaat in dit fijne land.
