Als er één gerecht is waarmee je mijn doorgaans zonnige humeur ogenblikkelijk in een zware depressie kunt storten, dan is dat soep. Wat moet er in vredesnaam in een menselijk brein allemaal verkeerd zijn afgesteld om kostelijk eten te verdunnen met een flinke plens water? Tijdens een ernstige hongersnood kan ik het me nog voorstellen. Dan is water met zout en een vage nasmaak van een brokje beest en een doperwt een manier om je spijsverteringssysteem in de maling te nemen. Maar in 2018 is er geen rationele reden te bedenken waarom iemand zijn spijsverteringssysteem in de maling zou willen nemen. Geef dat brokje beest en de doperwt aan de hond, het water aan de goudvis en kook voor je zelf iets eetbaars.
Er zijn uitzonderingen. In India zijn ze behoorlijk behendig met soepjes, maar de Indiërs kunnen toveren met kruiden en specerijen, en doen er geen water in, maar bijvoorbeeld kokosmelk. Of ze gebruiken tot pap gekookte linzen als basis. Een klassieke Franse uiensoep kan fantastisch zijn, maar dat is geen eten, verdund met water; dat is een kunstwerk. Eerlijk is eerlijk; ook een bruinebonensoep kan heel goed eetbaar, voedzaam en gezond zijn, of een erwtensoep met alles erop, eraan en erin is een lust voor de maag.
Maar die troosteloze zeeën van water, zo paradijshelder dat je de bodem kunt zien, met hier en daar zielige friemeltjes groente of draadjes dood beest die verdwaasd ronddobberen als kansloze drenkelingen tussen op geel zeewier lijkende sliertjes vermicelli, dat doe je toch zelfs de schoonmoeder van je ergste vijand niet aan?
Ook deze vrije-variatie soep is niet verkeerd, al zeg ik het zelf. Er zit water in, maar niet meer dan een borrelglaasje.
Ik beken: de opmaak is niet om over naar huis te schrijven. Maar ik heb het soepje gemaakt om te eten en niet om over naar huis te schrijven. Bovendien ontstond hij uit luiheid en zuinigheid. ik had geen zin om boodschappen te doen en moet op de centjes letten. Daarom ben ik de strijd aangegaan met wat spullen die ik in huis had:
Gekookte bieten
Spekreepjes
Uien, die ik stoofde met knoflook
Crème fraîche, waar ik een flopje honingmosterdsaus bij deed
Een dikke plak Turks brood, geroosterd en ingesmeerd met een doorgesneden teen knoflook
Roomkaas met bieslook
Pecannoten, even geroosterd in een warme oven
Honingmosterdsaus
Resultaat: lekker
Herhalingsgevaar: behoorlijk hoog
Ruimte voor variaties: veel
