Op 19 januari 2020 waren er wereldwijd ongeveer 300 mensen besmet met het nieuwe coronavirus. Een week later waren dat er al 4.500, oftewel 15 maal zoveel.
Ik ben geen doemdenker, ik ga er heel optimistisch vanuit dat de genomen maatregelen, zoals altijd, het tij weten te keren.
Maar gewoon, om de neus op de realiteit gedrukt te houden, maken we een rekensommetje.
Stel je voor dat de verspreiding van het coronavirus in dit tempo doorgaat:
Dan zijn er op 2 februari 15 x 4.500 = 67.500 besmettingen
Op 9 februari zijn er 15 x 67.500 = 1.012.500 besmettingen
Op 16 februari zijn er 15 x 1.012.500 = 15.187.500 besmettingen
Op 23 februari zijn er 15 x 15.187.500 = 227.812.500 besmettingen
Op 1 maart zijn er 15 x 227.812.500 = 3.417.187.500 besmettingen. De helft van de hele wereldbevolking.
Twee dagen later, op 3 maart 2020 kunnen we wereldwijd, in theorie, allemaal ziek in bed liggen.
Het is niet zo vreemd dat hier en daar in vakkringen enige paniek heerst, dat er al voorzichtig van een pandemie wordt gesproken, en dat in sommige landen de stemming als apocalyptisch wordt omschreven.