Aangevuld 15 juli, 10:15
De kledingmissie verliep zoals was te verwachten, gezellig en succesvol. Ik kwam thuis met een totaal andere stijl kleren dan ik had verwacht, maar ik ben er erg blij mee. Dankzij een paar stimulerende duwtjes begint the new Loek gestalte te vinden. Weer fijne, onschuldige gesprekken gehad, over van alles en nog wat. Ook over hoe ik me momenteel steeds gelukkiger begin te voelen, en hoe dat proces begonnen is. Ik heb het stukje laten lezen waarin ik dat beschrijf.
Ik voel me niet de zieligste man ter wereld, zelfs niet de zieligste man van Nederland, en ook niet van Flevoland. Zelfs in het gehucht Swifterbant ben ik kansloos. De titel “Zieligste Man van…” kan ik op mijn buik schrijven.
Daar ben ik blij om. Alle kandidaten mogen wat mij betreft voorgaan. Graag zelfs. Ik wil niet uitblinken als zieligste man, ik wil liever de gelukkigste man zijn. En dat gaat me steeds beter af. Er is nog ruimte voor verbetering. Niet wat gelukkig zijn betreft, dat lukt aardig, maar het geluk heeft een keerzijde, die soms irrtitant prominent aanwezig is. Ik ben veel te labiel, ik word te vaak midden in een verhaal overvallen door een hoosbui of een motregentje van tranen. Nog steeds door de zelfde oorzaak: hoe hoger je als achterblijver klimt, hoe dieper de val die je onvermijdelijk af en toe maakt.
Ik heb er geen moeite mee dat ik voor geluk moet betalen met tranen, maar ik zou dat liever doen als ik alleen ben. Niet midden op een fijne dag janken, maar na afloop thuis. Of nog beter, een paar weken of maanden later, na een flinke spaaractie. Iedereen mag weten dat ik nog verdriet heb, maar het is niet nodig om dat te pas en te onpas live te demonstreren.
Als ik dat onder controle krijg, heb ik weer een doel bereikt.
De lunch was lekker, maar zonder al te veel inspanningen van het eetcafé zelf. Het meeste werk was al eerder gedaan door (in mijn geval) de visboer. In de keuken hoefde het alleen nog maar een beetje leuk op het bord gedrapeerd te worden. De visboer verstond zijn vak, dat staat vast.
Vroeger kwam je in de horeca nog weleens een kok tegen; tegenwoordig zijn die in de regel vervangen door illusionisten. Ze laten je geld spoorloos verdwijnen, en je krijgt er een show voor terug. De koks zelf zijn terug te vinden aan de lopende keukenband bij Sligro of Hanos. Dat kan ik ze niet eens kwalijk nemen; ze zijn nu zelf tenminste vóór het eten thuis bij moeder de vrouw.
Gelukkig was deze show heel goed eetbaar, en de bediening gezellig-vriendelijk. Omdat ik de bediening belangrijker vind dat het eten, is het toch een zaak om te onthouden.
