Ik ben, afgezien van die laatste 2 posts (waar ik zelf erg tevreden over ben) nogal rustig geweest op dit blog de laatste tijd.
Er is genoeg te schrijven, bijvoorbeeld over die stoeten van opstandelingen die tegenwoordig dagelijks naar Den Haag reizen om allemaal op luide toon hun eigen waarheidjes op te dringen aan de regering. Maar ik zoek daar een luchtige toon voor, en die is momenteel moeilijk te vinden, omdat ik daarvoor te veel andere dingen aan mijn hoofd heb.
Ik begin weer te genieten van het leven, ik doe andere dingen dan vroeger, met andere mensen of alleen, maar struikel daarbij regelmatig over dingen die me terugroepen naar die mooie tijd met Coby of die tijd vóór Coby die ooit ook, maar op een heel andere niveau, best wel mooi was maar die zorgvuldig door het schorriemorrie aan flarden is getrapt uit rancune. Maar gelukkig hebben ze daarmee niet alleen het verleden, maar vooral hun eigen toekomst vernietigd, plus het pensioen van de kamper, en een behoorlijke alimentatie van een zeker familielid, niet te vergeten.
Zo bouw je toch een mooie C.V. op. Ik weet het: ik zie het helemaal verkeerd en ook al die rechters, accountants, fiscalisten en advocaten begrepen er helemaal niets van. Alleen het schorriemorrie zelf verkondigt de enige, echte waarheid en niets kan daar verandering in brengen. Het is dus gewoon allemaal mijn schuld.
Als ik struikel staat de tijd weer even stil en ikzelf ook. Dan doe ik uren- of dagenlang niets, behalve terug gaan in de tijd. Daar moet een einde aan komen en daar is een grote schoonmaak voor nodig.
In feite ben ik daar bijna een jaar geleden al mee begonnen met de beslissing om te verhuizen naar een bescheidener huis, met minder mooie, en minder pijnlijke herinneringen.
Het opruimen en versturen van de foto’s hoorde daar ook bij. Dat kostte veel tijd maar ik heb daar intens van genoten.
Die foto’s hebben me geïnspireerd om afgelopen week een dag naar Amsterdam te gaan voor een ferme wandeling door de buurt waar ik ben geboren en opgegroeid, de straat, de speeltuinvereniging die er nog steeds is, de kleuterschool die er niet meer is, mijn lagere school die nu een toneelschool is, mijn lyceum dat nog (of wellicht wéér) een lyceum is met een andere naam en een flinke uitbreiding. Daarna met een omweg via de voormalige Rietlanden en Kattenburg naar het centrum. Damrak, Kalverstraat, Spui, Jordaan, de Wallen, Nieuwmarkt. Het was een heerlijke dag, die me goed heeft gedaan omdat het me over de periode van ergernis heen tilde naar een stuk verleden dat onschuldig was. Ik ga dat ook zeker vaker doen, iedere keer met een andere route.
Amsterdam krijgt meer allure, maar tegelijk is het jammer dat wijken zijn gesloopt die even iconisch waren als de Jordaan. Over mijn indrukken zal ik later meer schrijven, maar eerst moet mijn hoofd leeg zijn.
Ik ben nog niet klaar met opruimen. Mijn B.V. heb ik opgedoekt en uitgeschreven uit het handelsregister. Dat leverde heel wat papierwerk op, aangiftes, rekenwerk, correspondentie met de fiscus. Dat is intussen allemaal gebeurd; nu is het wachten op een reactie.
Dat is nog niet alles. Toen Coby er nog was, gingen we zo vaak mogelijk naar haar geliefde Benidorm, soms wel 4 keer per jaar. Dat gunde ik haar, en zelf gebruikte ik daar, tussen het gezellig doen door, de gelegenheid om informatie te vergaren voor mijn website, zodat ik ‘na Coby’ iets zou hebben om mijn tanden in te zetten.
Die website is er, de opzet is prima en ik krijg er positieve reacties op en aanvragen voor vermeldingen. Maar ik kan het niet opbrengen om er aan te werken. Benidorm was leuk met Coby, en daarna was het fijn om er rond te lopen en herinneringen op te halen. Maar nu begint de magie te verdwijnen. Ik twijfel zelfs of ik er ooit nog een vakantie wil doorbrengen. Dat zal de tijd moeten leren. Aan die website komt in ieder geval een eind. Misschien laat ik hem doodbloeden, misschien trek ik de stekker er bruut uit, misschien duikt er een belangstellende op. Ik weet het nog niet; het enige dat ik weet is dat ik ermee stop.
Mijn Youtube kanaal houd ik aan, het zou zonde zijn om 1700 abonnees verloren te laten gaan. Maar ik ga andere films maken en ben daar al ideeën voor aan het uitwerken.
De koers is aan het veranderen, maar het roer omgooien kost veel meer tijd en vooral energie dan ik had verwacht.
