We liegen ettelijke malen per dag, om onszelf of onze gesprekspartner te beschermen, en in mijn huidige omgeving is iedereen bij wie ik dat onderwerp aansnijd ook bereid om dat toe te geven. Maar niemand kan een voorbeeld geven van een persoonlijke leugen. Want dan ontstaat er zo'n pijnlijke situatie die ze met die leugentjes proberen te voorkomen.

Enkele weken (of is het al maanden?) geleden schreef ik dat ik het druk had met hypocrysie. Dat is nog steeds zo. Het wordt zelfs steeds drukker, want er komt steeds meer bij.
De belangrijkste oorzaak daarvan is dat ik zelf ook gewoon doorga met die schijnvertoningen, terwijl ik er eigenlijk geen enkele reden meer voor heb. In theorie zou ik alles kunnen zeggen wat ik denk, maar in de praktijk moet ik juist nu veel meer op mijn woorden letten dan vroeger.
Het grappige is, dat ik dat fenomeen met iedereen kan delen; want iedereen herkent zichzelf daarin. Niet altijd direct, soms moet ik een voorbeeld geven, zoals dat in de film van de Universiteit van Nederland ook gebeurt.
We zijn in geen enkel gesprek helemaal onszelf; we proberen altijd te voorkomen om dingen te zeggen die pijnlijk zijn voor onszelf, of dingen waardoor de ander zich beledigd of gekleineerd kan voelen.
Althans in mijn huidige leven; in mijn vorige leven liepen een paar onbehouwen boeren rond die er juist een sport van maakten om alleen maar beledigende en pijnlijke opmerkingen te plaatsen. Zelfs als de waarheid daarvoor geweld moest worden aangedaan.
Zoals bijvoorbeeld over wie de zaak nu eigenlijk echt had opgebouwd. Daarover werd een heel spinnenweb van tegenstrijdige lasterpraatjes en leugens gesponnen, dat begon in te storten toen ik het zat was en de deur achter me dicht trok.
En toen al die lasterpraatjes en leugens in drie rechtszaken uiteindelijk samen werden gevoegd, bleek pas echt hoe lachwekkend tegenstrijdig dat spinnenweb was opgebouwd.
De leugens die door hun loyale supporters ter verhoging van de feestvreugde werden verspreid laat ik dit keer maar buiten beschouwing.

Maar ook normale, fatsoenlijke mensen liegen ettelijke malen per dag, maar dan met het doel zichzelf of de gesprekspartner te beschermen.
In mijn huidige omgeving is iedereen bij wie ik dat onderwerp aansnijd ook bereid om dat toe te geven. Maar niemand kan een concreet voorbeeld geven van een persoonlijke leugen. Want dan ontstaat er zo’n pijnlijke situatie die we juist met die leugentjes proberen te voorkomen.