Ik heb net vernomen dat Nel op 27 juni is overleden. Waar ze aan is overleden, dat weet ik niet.
Het raakt me harder dan ik had verwacht.
Nel was geen nare vrouw, dat heb ik (gelukkig) al eerder geschreven. Als zij wèl een nare vrouw was geweest, dan had ik het niet 31 jaar lang met haar uitgehouden.
We hadden geen hekel aan elkaar, we pasten alleen niet bij elkaar, en leefden dan ook totaal langs elkaar heen.
We hadden een typische broer-zus relatie, waar ook een vorm van genegenheid voor nodig is. Maar van een brandende liefde, die iedereen zou moeten meemaken, was geen sprake.
We zorgden voor elkaar maar daarmee hield de relatie op. Zoals dat in zoveel andere huwelijken voorkomt.
Het vervelende is dat ze zich, na een vreedzame start van de scheiding, heeft laten bekeren tot frontsoldaat van dat stel malloten dat alleen maar uit was op wraak voor hun eigen eerdere nederlaag bij de rechter over hun mislukte bedrijfskaping.
In plaats van die wraak hebben ze helaas alleen maar een enorme scheur in de familie en een gigantische hoop financiële ellende voor iedereen aangericht.
Meiden, ondanks alles hebben jullie mijn innige deelneming. Ik zelf ga er toch een paar traantjes aan wijden.
Want ondanks het malle einde van onze relatie, hebben de mooie herinneringen gelukkig toch stand gehouden, besef ik nu.
Sommige vakanties zijn bijvoorbeeld onvergetelijk. Laat ik me daar maar aan vasthouden.
Uiteraard heb ik mijn blog opgeschoond. Verwijten hebben geen zin meer en zijn daarom verwijderd.
Ik neem een wijntje op de mooie momenten die zij en ik ooit samen hebben meegemaakt. Die herinneringen heeft dat stel idioten gelukkig niet kapot kunnen maken, dringt nu tot me door.
Ongeacht of dit jullie ooit bereikt of niet, en of jullie dit nu wèl of niet waarderen, in gedachten krijgen jullie een dikke knuffel van me.
Zonder bijbedoelingen; jullie hebben jullie moeder verloren, en dan heb je recht op een knuffel van iedereen. En misschien is het ook een beetje ‘For Old Times’ Sake’.
Het is zeker niet bedoeld als een voorzet voor een mogelijke Familieband Deel 2.
De epiloog van Familieband Deel 1 die na Coby’s overlijden zo ‘gevoelvol’ werd opgevoerd door M., heeft helaas iedere kans daarop voor eeuwig onherstelbaar vernietigd. De Familieband is geen gepasseerd station; het station is opgeblazen om haar meest dierbare bezit te beschermen: haar ego.
