Juist nu ik weer gil om aandacht laat iedereen het opeens afweten, tenminste iedereen uit mijn Ouwe Oertijd. De hele vaste roedel lezers heeft schijnbaar afgehaakt.
Ik denk dat ze allemaal ergens in een onguur bos in de brandnetels liggen te dromen van een luxe leven in Dubai of zo. In je dromen hoef je met geen enkele beperking rekening te houden immers. Behalve als die vervelende brandnetels je wakker houden.
Ja ik weet wat ik heb geschreven, maar er schoten me nog een paar stuitende gevalletjes te binnen uit de ‘Overgangstijd’, de periode van 1998 tot plm 2003, de transitieperiode van een normale bona fide bedrijfsvoering naar het illegale houtje-touwtje beleid, door een niet bestaand bestuur, dat iedere dag tot een geheel andere koers kon leiden, afhankelijk van wie welke beloftes aan wie had gedaan.
En vooral de tijd van wie als eerste die beloftes stiekem, uit keihard eigenbelang, aan de laarzen lapte.
En natuurlijk waarom ik me toen begon in te dekken tegen een soort ‘sharia’-tribunaal dat onmiskenbaar in oprichting was, en hoe ik dat deed.
Daar had ik gelukkig alle tijd voor, want iedere keer dat ik op de zaak kwam werd me verzekerd dat ‘alles onder controle was en dat ik best even mocht bijkomen van ‘al dat werk dat ik in mijn eentje had gedaan, de eenmansverhuizing, en de beste configuratie bedenken en uitvoeren plus installatie van RUIM 100 pc’s en servers. In mijn eentje!
Nu weet ik dat die aanvallen van empathie niets anders waren dan een schijnbeweging, zodat zij vrij spel hadden voor ‘de slimme plannetjes’ die zij hadden bedacht tijdens hun aanvallen van grootheidswaanzin.
ROFFEL, ROFFEL, We are the Greatest, EiGeNlIJk Is HeT OnS bEdRijF, wIJ hEbbEn HeT gRoOt GeMaaKt!1!
