Ik ben erg stil de laatste tijd.
Dat is niet omdat ik niets meer heb te melden. Integendeel, er is nog één en ander te melden over dat Art. 2:207C gevalletje; dat amateuristische boekhoudkundige geklungel dus waardoor de notaris de akte niet mocht passeren en waarvoor een oplossing werd gezocht in een lastercampagne, alsmede door te proberen de administratie te vervalsen en door alle betrokken deskundigen, inclusief mijn jurist, mijn accountant, hun eigen accountant en, als toppunt van hondse brutaliteit, zelfs de notaris, om te kopen.
Want ‘wij maken geen fouten. Daar zijn onze ego’s te groot voor.’ En zelfs al hebben wij schriftelijk die fout toegegeven, dan nog geldt de regel ‘wij maken geen fouten´.
En ik moet ook nog wel iets kwijt over mijn ‘nazaten’. (Laat ik ook eens creatief doen met aanhalingstekens, ze kosten niets, tenslotte.)
Maar ik heb er even geen tijd voor. Ik heb iets te doen dat nòg leuker is.
Even geduld dus. Want eens zal het gebeuren. Hoop ik.
