Aangepast maandag 11 oktober 2021, 12:45

Er gloort hoop voor de mensheid aan de horizon. Twee hoogleraren vinden het namelijk tijd worden om weer wat ouderwetse ethiek in te voeren in het bedrijfsleven.

Wellicht is dat ook een ideetje voor mijn familie om eens over na te denken, eventueel onder het genot van een glaasje whisky, op het terras van de riante bungalow in een lommerrijke omgeving in het verder zo prachtige Flevoland?
Het is natuurlijk enigszins aan de late kant, maar je weet nooit wat voor rampen je daarmee in de toekomst misschien kunt voorkomen. (Of is het zelfs dáár al te laat voor? Ik weet dat er ooit binnen de circusgemeenschap een soort burgeroorlog is ontstaan, maar ik heb geen idee hoe die burgeroorlog zich op de lange termijn heeft ontwikkeld. Dramatisch, daar kunnen wel zeker van zijn. Maar wie werd met de rekening opgezadeld? En wie praatte nog afloop nog met wie? En waarover praatten zij? Of praatte er nog wel iemand  met iemand?)

Maar in ieder geval: Af en toe over de schouder kijken en evalueren of er misschien hier en daar wat meer te bereiken zou zijn geweest met iets minder egoïsme, iets minder zelfingenomenheid, iets minder geraaskal en vooral heel veel minder ‘slimme plannetjes’, oftewel gewoon iets meer eerlijkheid, daar kan een mens nooit slechter van worden.

Ik denk dat dat toch wel snoeihard bewezen is. Vraag maar aan de kamper, als je toevallig toch nog twijfelt.
Ooit had hij een prachtig inkomen waar hij alleen maar een beetje filmpjes voor moest plakken, en woonde hij, dankzij de inspanningen van ‘De Baas’ in een mooi huis, met een mooie auto voor de deur, die nooit zakelijk gebruikt kon worden omdat hij weliswaar door de zaak werd betaald, maar desondanks 24/7 paraat moest zijn voor privé gebruik.
En toen opeens vond hij zichzelf, dankzij de ijzersterke plannen van ‘The Next Generation’, terug in een Pipo-wagen zonder wielen.

Maar eerlijk gezegd is het waarschijnlijk ook wel een héél klein beetje te danken aan wat tegenstribbelingen van ‘De Baas’ sinds hij in 1998 begon te merken wat voor morele gezwellen er aan het groeien waren in de hoofden van die mede’werkers’ die, na samen een halve eeuw te hebben geparasiteerd op de inzet, de inspanningen en de kennis van ‘De Baas’, vonden dat de kapitein best wel overboord kon worden gesmeten, omdat dankzij de navigatiekunsten van die kapitein de haven immers al in zicht was.
Maar die rot kapitein werkte helemaal niet leuk mee, integendeel.
En omdat het schip daardoor niet de koers volgde die zij vooraf zo naïef hadden bedacht, liep het vervolgens hopeloos aan de grond. En daar stonden ze toen, als onwetende matroosjes zonder enig idee hoe ze de boot weer vlot konden trekken. Stakkers.
Misschien moet ik daar ook maar eens iets over schrijven.