Pepernoten, Pieten en pijpbommen
We hebben al één van de traditionele jaarlijkse discussies afgehandeld. Ik heb hem gemist; zag het vandaag pas.
De eerste pepernoten kwamen dit jaar op 29 juli in de verkoop bij een AH supermarkt in Havelte.
“De reacties zijn wisselend. Op social media zijn sommigen echt boos en soms grof, maar anderen vinden het juist een verademing”, meldde de winkelier.
Ik vind het schokkend; pepernoten in juli. Vooral omdat ik dat pas deze week heb gehoord. Ik had al bijna 3 maanden lang pepernoten kunnen eten.
Over ruim 3 weken landt Sinterklaas in Dokkum. Ik hoop dat het beter afloopt dan 1263 jaar geleden. Toen werd zijn collega Bonifatius, de eerste bisschop ooit die een bezoek bracht aan Dokkum, meteen vermoord.
Volgens nieuw historisch inzicht was het overigens geen moord maar doodslag. Het verschil schijnt af te hangen van het tijdstip. Als je in het donker een kampement aanvalt, dan is dat een overval. Als je tijdens een overval iemand doodt, dan is dat moord, waarvoor je gestraft kunt worden. Maar als je een kampement aanvalt terwijl de zon opkomt, dan heet dat een veldslag. Als je in een veldslag iemand doodt, dan word je niet gestraft; dan kun je een lintje verwachten wegens betoonde moed. Of die Fries een crimineel was of een held, kan afhangen van een kwartiertje. Ik vind het allemaal erg lastig.
Ik ben benieuwd hoe de pieten er dit jaar uit zullen zien. Maar zwart, roze, blauw of regenboogtintjes; er komt een discussie, met verbaal geweld. Tussen de voorvechters van de traditie en de activisten voor vrijheid, gelijkheid en broederschap. Ik heb er geen principieel standpunt over, maar ik vind veelkleurige pieten wèl gezelliger en meer van deze tijd dan die sombere zwarte.
Ik heb intussen aan Google gevraagd naar actuele pieteninfo. De NTR stapt af van de bontgekleurde Pieten en gaat dit jaar voor “een soort vijftig tinten grijs”. Dat is pas progressief. Een Sinterklaas-intocht die niet geschikt is voor jeugdige kijkers.
Pieter van Vollenhove heeft deze week de voorzet geven voor de andere brede maatschappelijke discussie over vuurwerk: „Met 482 vuurwerkongevallen die behandeld moesten worden op de Spoedeisende Hulp, 31 verloren vingers, vier (deels) geamputeerde handen, 176 personen met oogletsel, kan je toch niet spreken over een gezellige avond”.
Hij pleit voor een gecontroleerd evenement met professionele vuurwerkshows, en een verbod op vuurwerk op straat.
De vuurwerkbranche vindt dat maar onzin. Dat snap ik; er worden tientallen miljoenen euro’s omgezet in december, en dan mag je niet lullig doen over een paar handjes of ogen. (Hier wilde ik ook een geleende foto bij plaatsen, maar ik werd enigszins onpasselijk bij het zien van de zoekresultaten. Vraag Google zelf maar naar vuurwerkletsel).
Laten we die twee discussies eens naast elkaar leggen, voor de lol
Piet mag niet zwart zijn, want dat roept associaties op met het slavernijverleden. Dat was geen mooi deel van het verleden, maar ons verleden wemelt van de niet mooie dingen.
Gelukkig is het een associatie met het verleden; het gebeurt niet meer; tenminste, hier niet. Hoewel, ik herinner me opeens wat verhalen over aspergetelers.
Het moderne vuurwerk roept bij mij een andere associatie op, met de slagvelden en aanslagen waar we NU nog mee te maken hebben. Wereldwijd wordt gevochten, vallen slachtoffers door kogels, bommen, raketten, en bij aanslagen door volslagen randdebielen die menen dat ze daar hun schepper een plezier mee doen.
Als we rekening moeten houden met slachtoffers in het verleden, zou het dan ook niet wijs en respectvol zijn om het zelfde te doen met actuele slachtoffers? Terwijl op ander plekken in de wereld mensen elkaar met bommen en granaten van het leven beroven, smijten wij in Nederland die dingen voor de lol naar elkaar.
Ik zou weleens willen weten wat er in de asielzoekers omgaat, als ze voor het eerst ons oudejaarsfeestje meemaken. Krijgen ze heimwee? Kruipen ze onder het bed?
