Hoe verder de ‘beschaving’ oprukt, hoe gestoorder ons gedrag wordt. Ik hoop dat we later ook zo in de geschiedenisboekjes opduiken. Want dat zou betekenen de de mensheid eindelijk iets heeft geleerd. Ik heb er een hard hoofd in (ook weer zo’n stomme uitdrukking, tussen twee haakjes).
Voordat ik hem vergeet een voorbeeld uit mijn eigen kring, een waar gebeurd voorbeeld: Hoe noem je iemand die de kip met de gouden eieren slacht en vervolgens in zijn omgeving gaat klagen dat de eieren op zijn?
Verder met het echte verhaal.
Drie maanden geleden kwam met een heuse brief officieel een einde aan de laatste complicatie van mijn eigen leven. Ik was eindelijk vrij en zorgeloos. Twee dagen later, op een zonnige zaterdag, ging ik met de trein naar Amsterdam om het te vieren. Nòg 2 dagen later gaf Mark Rutte die beruchte eerste corona toespraak.
Wèg was mijn zonnige gevoel. Weer waren er problemen, donkere wolken aan de horizon, maar die keer niet alleen voor mij, maar voor heel Nederland, voor de hele wereld. Van mijn feestvreugde was niets meer over. Het enige dat ik nog voelde was angst, niet in de eerste plaats voor mezelf, maar voor de hele wereld en voor mijn dierbaren in het bijzonder.
Vandaag zouden we moeten vieren dat we allemaal samen het monster een beetje hebben bedwongen. De IC’s stromen niet meer razendsnel vol, ze stromen leeg. Daar moeten we blij om zijn, en daar mogen we trots op zijn. Samen hebben we dat toch maar mooi geflikt. En iedereen weet hoe gehecht ik ben aan dat ‘samen iets presteren’.
Die blijdschap en trots zijn kapot gemaakt door de betwetertjes die nu over elkaar heen rollen om achteraf te vertellen wat de regering allemaal anders had moeten doen. Ook al is het resultaat beter dan we hadden kunnen dromen, er deugde helemaal niets van de aanpak.
Maar gelukkig hebben we toch nog iets om te vieren. De kranten staan er vol mee, en vanavond zal de tv er ongetwijfeld ook de hele avond zoet mee zijn.
DE TERRASSEN ZIJN WEER OPEN. WAT EEN ONBESCHRIJFLIJK GEVOEL!!!
Vacuüm getrokken leeghoofden.
