De afstand tussen Poetin en de rest van de mensheid wordt steeds groter en groter en lijkt inmiddels al niet meer te overbruggen. “Mijnheer Poetin, hoort u ons? MIJNHEER POETIN? MIJNHEER POETIN?¨
“Gut” denkt Poetin, “ik versta er geen bal van maar ze zitten hier allemaal speciaal voor mij, dus het moet wel erg belangrijk zijn wat ik doe. Willen de heren misschien een raketje? Ik heb toevallig net verse ontvangen. Ik heb ook nieuwe bommen die gegarandeerd alles afslachten binnen een straal van 300 meter. Die zuigen alle lucht uit je longen. Fantastisch!¨

Wat mij betreft wordt het hoog tijd om die stunt weer eens te herhalen, waarmee op 15 maart 44 vóór Christus Julius Ceasar van zijn macht en van zijn leven werd beroofd door zijn eigen senaat.
(Als ervaren bejaarde ben ik verplicht nu te verzuchten: Wat gaat de tijd toch snel. Het lijkt nog maar zo kort geleden dat we dat behandelden in een geschiedenisles op het lyceum.)