Er is zelfs een naam voor het verschijnsel waar ik op 15 november 2020 over schreef: het heet het Dunning-Krugereffect. Wikipedia weet er natuurlijk weer alles van. De wijsneus.
Ik kwam het fenomeen toevallig tegen in een stukkie van Rob Zijlstra, van wie ik zijn hele weblog aan het lezen ben, net als dat van zijn collega Chris Klomp.
Ik kan dat iedereen aanraden, omdat je door de uitleg van die mannen een heel ander beeld krijg van criminelen. Niet alleen van de doorgewinterde beroeps-crimineel maar ook van de gelegenheidsboeven en van bijvooorbeeld kinderverkrachters.
Chris Klomp heeft onlangs de woede van half twitterend Nederland over zich afgeroepen, toen hij uitlegde dat kinderverkrachting in de meeste gevallen niets te maken heeft met pedofilie.
Ik ga o.a. uit hun blogs informatie gebruiken voor mijn eigen nieuwe weblog, waar ik gelukkig met plezier aan werk. Zolang ik mijn tanden maar ergens in kan zetten ben ik een gelukkig mens.
Waarom ik dat niet hier doe is, omdat ik ook dingen over mezelf erin verwerk. Dingen die ik niet gauw onder mijn eigen naam zou plaatsen.
Iedereen heeft skeletons in the closet, en mijn closet wil ik eens helemaal open kunnen gooien, maar niet hier, niet onder mijn eigen naam, en niet bij mijn eigen publiek.
