De onthutste gezichten van die twee Taliban ‘helden’ zijn onbetaalbaar.
Ik hoop dat hier iets moois uit groeit, en dat de Afghaanse bevolking eens in vrede en rust kan leven.

Ooit sprak ik een gevluchte Afghaan die me, met tranen in zijn ogen, in dertig minuten genoeg ellendige verhalen vertelde om een heel dik boek mee te kunnen vullen, maar die toch niets anders wilde dan zo snel mogelijk weer naar Afghanistan terug keren. ‘Ik mis mijn familie, mijn vrienden, mijn werk (hij had een fabriekje waar schoenen nog met de hand werden gemaakt). En het is zo’n prachtig land, meneer. U moet dat echt eens bezoeken.’