Het is niet de eerste keer, en het zal ongetwijfeld ook niet de laatste keer zijn, dat iemand glimmend van trots een ‘uniek en slim plannetje’ presenteert waarmee de Nederlandse economie op een eenvoudige doch weldoordachte wijze gered kan worden uit de wurggreep waarmee dat ‘Griepvirusje 2.0’ ons al een jaar lang vast heeft.
Dit keer is het plan onder de naam ‘HerstelNL’ bedacht door een groep artsen en economen. Waarschijnlijk tijdens een VrijMiBo nadat er al een flink aantal Bo’s was ingenomen, want er is niets nieuw aan het plan. Het is het zelfde idee dat al ettelijke keren eerder is voorgesteld en komt er weer op neer dat we niet moeilijk moeten doen over een paar volvette bejaarden die toch al op het punt stonden (of lagen) om te sterven.
Het enige dat gedaan moet worden om de economie weer vlot te trekken, is het isoleren van de kwetsbaren. Sluit ze op, in hotels of vakantieparken of zo. Of houd ze gescheiden in de maatschappij, geef ze hun eigen ruimtes, thuis, op straat, in het Openvaar Vervoer, in kantoren en fabrieken, in liften en op trappen, in winkels en restaurants, in kroegen, clubs en bordelen. Is dat nou zo moeilijk? Dan kunnen de onkwetsbaren weer gewoon aan het werk.
Martijn de Riet zag wat hiaten in het verhaal en heeft zich gestort op cijfers en haalbaarheid. Klik op de tweet om de hele draad te lezen.
Zelf heb ik vier kanttekeningen.
- Op dit moment bestaat het grootste deel van de covid-patiënten in ziekenhuizen uit leden van de zogenaamde ‘Onkwetsbare Groep’, jonge en middelbare mensen zonder onderliggende kwalen, zonder overgewicht etc.
- De blijvende schade aan de longen, zelfs onder kerngezonde jongeren, blijkt veel groter dan werd gedacht.
- Er is geen keiharde lijn te trekken tussen ´kwetsbaren’ en onkwetsbaren’. En zonder zo’n keiharde lijn is zo’n plan gedoemd te mislukken.
- Zelfs als het wèl uitvoerbaar blijkt te zijn, àls we kans zien om ons in twee groepen te splitsen en àls we die twee groepen onafhankelijk van elkaar laten functioneren in twee parallelle maatschappijen, hoe lang houdt dat systeem dan stand?
Dat antwoord weten we inmiddels: tot de eerste zonnige dag, of de eerste dag dat het ijs dik genoeg is om op te schaatsen. Want dan trekken we er massaal op uit, naar het strand, de bossen of het park, of de ijsvlakte om te genieten van een ferme wandeling of schaatstocht. Want daar hebben we tenslotte recht op na al die ontberingen. Even eropuit, even elkaar besmetten. - Klik op de tweet om zijn hele verhaal te lezen.
