Winnaars hebben een plan
Verliezers hebben een excuus
Dit gezegde schoot me net, tijdens het aanvullen van de vorige post, te binnen omdat ik moest denken aan alle slappe smoezen die ik in de loop van de tijd heb mogen aanhoren.
Ik kan mezelf niet indelen bij de overtuigende winnaars, afgezien dan in ieder geval van die ene keer dat ik op tijd besefte dat ik overboord moest springen om niet te worden meegesleept in die naderende schipbreuk. Dus ik hoor zeker niet bij de overtuigende verliezers.
Ik kan wèl zeggen dat ik heul veul verliezers van heel dichtbij heb meegemaakt, die samen heul veul excuses hebben geproduceerd.
Meer dan genoeg om een post mee te vullen. Dus dat moet een keer geschieden.
Overigens zijn excuses wel onverbrekelijk verbonden met verliezers, maar dat betekent niet automatisch dat plannen en winnaars ook onverbrekelijk met elkaar zijn verbonden.
Lang niet iedereen die een plan heeft, wordt een winnaar.
Laurel & Hardy hadden bijvoorbeeld een eindeloze stroom plannen, maar waren toch altijd weer de verliezers.
Het plan moet voldoen aan een aantal criteria. Het moet minimaal uitvoerbaar zijn met jouw capaciteiten en met jouw middelen, maar vooral moet het een goed plan zijn, het moet voorzien in een behoefte. Of nog beter: het plan creëert een nieuwe behoefte, zoals bijvoorbeeld met de eerste televisietoestellen en spelcomputers het geval was.
Het is heel makkelijk om te bedenken dat je ruimteschepen wil bouwen waarmee je voor € 10,- binnen een uur naar Mars kunt vliegen.
Dan heb je een plan, maar hoe groot acht je de kans dat dat plan ooit een succes zal opleveren?
En het is nòg makkelijker om een webshop te bedenken met bijvoorbeeld DVD’s, maar als je te lui bent om daar zelf een paar uur werk in te steken en/of als je geen kans ziet om ook maar één enkele zin in foutloos Nederlands te schrijven, dan geldt daar het zelfde voor als voor dat ruimteschip. Kansloos.
Houd dus altijd rekening met je beperkingen.
