Facebook herinnerde me aan deze foto die ik 4 jaar geleden, ter gelegenheid van mijn vaders honderdste geboortedag, plaatste.
Op mijn weblog plaatste ik op de zelfde dag een post over mijn vader. Helaas is de tekst daarvan verloren gegaan.
Mijn vader had, net als Gerrit van der Valk, een droom van een sterk familiebedrijf waar iedereen in harmonie een goed inkomen zou verdienen. Hij heeft die droom waargemaakt. In 20 jaar tijd bouwde hij eigenhandig een kerngezonde drukkerij op met 2 vestigingen en 35 man personeel.
In sommige families is zoiets mogelijk, in onze familie niet. Zodra mijn vader de zaak overdroeg, begon het afbraakproces. Uit egoïsme en zelfingenomenheid braken de kinderen, en later de kleinkinderen de tent tot de laatste schroef af.
Een saillant detail is, dat één van de grootste bekken van de familie nog steeds vreet (een ander woord is er in dit geval niet, want iemand die minstens 130 kg weegt kun je niet beschuldigen van een eetpatroon) van een klant die mijn vader bijna een halve eeuw geleden heeft binnen gesleept.
