Drie nummers van het album ‘The Blues Alone’ van één van mijn grote favorieten, John Mayall. De man van wie onder andere Eric Clapton de fijne kneepjes van het vak heeft geleerd. ‘The Blues Alone’ was zijn vijfde album en verscheen in 1967. Het was een bijzonder album omdat MayallLees verder→
Zodra de laatste oliebol naar binnen is gewerkt, worden de Goede Voornemens opgediend. Want zonder Goede Voornemens mag je het Nieuwe Jaar niet in. De enige uitzondering is stoppen met roken. Dat mag alleen maar in Stoptober. Anders loopt de hele reclamecampagne in de soep; en er gaat al zoveelLees verder→
Ik heb het de laatste weken erg druk gehad. Voornamelijk met denken. Ik heb wel een paar posts geschreven voor mijn nieuwe blog, en heel veel aantekeningen gemaakt voor andere onderwerpen. Maar de meeste tijd heb ik toch besteed aan nadenken. Over hoe ik me voel, hoe het komt datLees verder→
Breinen zijn rare dingen. Via een vreemde, lange omweg bracht mijn denkbrein me opeens terug naar een staaltje van de ‘bedrijvendokter’ dat ik al helemaal vergeten was.Lees verder→
Revisie 6 december, 12:00 Ik had me voorgenomen om hier voorlopig niets meer te posten. Zeker niet over het verleden en die zogenaamde ‘procedures’, omdat ik daar helemaal klaar mee dacht te zijn. Maar dat lukt niet als je full time blogs aan het lezen bent die vrijwel uitsluitend metLees verder→
Zal die mafklapper in die wielloze Pipo-mobiel op dat krepeerterrein nog steeds ruzie durven maken omdat hij vindt ‘dat zijn zonen heel wat meer bereikt hebben dan zo’n luchtverkeersleidertje op Schiphol’? Dat salaris waarmee een luchtverkeersleider begint, hebben zij zelf nooit verdiend, wèl gekregen. In mijn tijd, toen het allemaalLees verder→
Er is zelfs een naam voor het verschijnsel waar ik op 15 november 2020 over schreef: het heet het Dunning-Krugereffect. Wikipedia weet er natuurlijk weer alles van. De wijsneus. Ik kwam het fenomeen toevallig tegen in een stukkie van Rob Zijlstra, van wie ik zijn hele weblog aan het lezenLees verder→
Weer uit De Oude Doos. Nellie The Horse van The Motions uit 1967.
Niet omdat het hun beste nummer is, verre van zelfs. Maar het is helemaal geen typisch Motions nummer. En de tekst is zo aandoenlijk.Lees verder→
The Donald doet me denken aan mijn familie, drong vandaag opeens tot me door. Wie precies? Méér dan één, eerlijk gezegd; het is sinds 1980 in twee familietakken in totaal vier of vijf keer gebeurd en iedere keer met het zelfde verloop: Je jaagt, schopt of slijmt een partner deLees verder→
Ik heb het (gelukkig) weer druk met surfen om informatie bij elkaar te sprokkelen voor een nieuwe website. Want Amsterdam wordt voorlopig toch niets.
Wat kwam ik net tegen, opgeschreven uit de mond van een zogeheten ‘getuige-deskundige’?Lees verder→
Aangevuld 15 oktober 2020 8:00 Er schoot mij vannacht zomaar nog iets te binnen; iets dat me zelfs ter verificatie de geschiedenisboeken heeft ingejaagd. In 1991 had ik een belastbaar inkomen van fl 183.250,-. Dat was voor die tijd een gigantisch bedrag en ook een persoonlijk record, dat nooit meerLees verder→
Dat machteloze gevoel dat Kosso in dit vlog beschrijft nadat zijn Lamborghini was beklad, is exact wat ik voel als ik aan die slappe, laffe familie van me terugdenk. Onzichtbaar, veilig verstopt achter de rug van een advocaat, of in de beslotenheid van de eigen kliek waren ze zóóó ongelooflijkLees verder→
Het is de hoogste tijd om weer iets te plaatsen; voor al die bezoekers die één, twee of soms wel drie keer per dag komen gluren of ik al een post heb geschreven. Ik heb een schutting. Stoffer heeft hem gemaakt, from scratch, begonnen met kale planken van Gamma. HijLees verder→
Het is grappig om te zien dat, nu ik even niets post, mijn vaste bezoekers steeds vaker op bezoek komen. Ik voel me gevlijd. Wees niet bang: zeer binnenkort ga ik weer gezelig stukjes schrijven. Nu ben ik eerst even bezig met mezelf.Lees verder→
Ik heb me vergist, schoot me vandaag opeens te binnen. Zomaar, zonder enige aanwijsbare reden. Dat betreft die vermeende amorele mentaliteit, het gebrek aan schuldgevoel waarover ik schreef in mijn vorige post. Dat was een fout van me. Althans, het behoeft een aanvulling. Ergens heel diep verstopt in die lillendeLees verder→
Aangevuld op 21 september 21:30 Spring van blijdschap geen gat in de lucht over de kop van deze post en denk vooral niet: “Hè, hè, eindelijk houdt hij op met dat gezeik.” Ongetwijfeld zal ik af en toe nog weleens een herinnering ophalen aan die acht of negen seizoenen datLees verder→
Ook al heb ik met God afgesproken dat we niet in elkaar geloven, toch draag ik Hem een goed hart toe. Hij doet op Zijn manier Zijn best en meer kunnen we niet van Hem verwachten. Dat geldt niet voor al Zijn vertegenwoordigers op Aarde. Daaronder zijn er nogal watLees verder→
Ik heb allerlei constructies geprobeerd om met de bestaande apparatuur dia’s en negatieven te kunnen scannen, maar niets leverde een bruikbaar resultaat op. Een diascanner staat al jaren op mijn verlanglijst, maar ik ga nu niet hals-over-kop zo’n ding kopen. Ik wil een goede, maar betaalbare. Teksten heb ik ookLees verder→
Geüpdatet 13-8, 11:30 Vorig jaar heb ik een post over haar geschreven, ‘Een Ode aan een Vrouw met Ballen‘. Dit is ze, een oprechte vrouw, een vrouw die geen leugens nodig heeft, een vrouw die geen toneelstukjes opvoert, die geen lasterpraatjes verspreidt, die zich nooit verschuilt achter orakeltaal, die geenLees verder→
Het allereerste dat ik voelde bij het zien van die foto’s van Beijing was medelijden, om verschillende redenen. Daarop volgde toch ook een vleugje heimwee. Ook mijn eerste huwelijk had leuke kanten, zoals ik al vaker heb geschreven. Niets is helemaal goed, en niets is helemaal slecht. Aan die prettigeLees verder→