Ik ben, afgezien van die laatste 2 posts (waar ik zelf erg tevreden over ben) nogal rustig geweest op dit blog de laatste tijd. Er is genoeg te schrijven, bijvoorbeeld over die stoeten van opstandelingen die tegenwoordig dagelijks naar Den Haag reizen om allemaal op luide toon hun eigen waarheidjesRead More →
Gereviseerd 5 mei 2019, 16:30 Terwijl ik dit schrijf moet ik denken aan een “Open brief” die ik ooit heb geplaatst. Ook dit is een soort open brief, maar deze is bedoeld voor het adviescollege, de Raad van Wijze Mannen en Vrouwen, The War Ministry. In september 2004, na 2Read More →
Gereviseerd 4 mei 2019, 11:00 Ik hoor het mijn ex nog zeggen, nadat ik haar tijdens één van de rechtszittingen de helft van de aandelen van mijn B.V. aanbood, omdat dat immers de meest logische en de eerlijkste verdeling van de waarde van ‘de zaak’ zou zijn: “O-o-o-o-o-nee-ee-ee, dit boekRead More →
Stel je eens voor dat je een bedrijf overneemt. Onder normale omstandigheden spreek je eerst een prijs en eventuele voorwaarden af en een overnamedatum. Daarna ga je naar een notaris om de afspraak op papier te zetten. Na de ondertekening is de overname formeel. De verkoper is van het risicoRead More →
Na de laatste uitspraak in de scheidingsprocedures ontving ik een brief van een voormalig bevriend echtpaar. “Beste Loek, Uit jouw weblog hebben we begrepen dat je haar nooit financiëel in de kou hebt willen laten staan. Helaas is het nu wel zo, dat door het opvolgen van verkeerde adviezen vanRead More →
Geüpdatet 21 april 15:30 Vandaag drie jaar geleden overleed de liefde van mijn leven, mijn andere helft. Zo voelde dat; ik werd gehalveerd. Nu, drie jaar later, voel ik me nog steeds incompleet; ik ben nog steeds mezelf niet, en zal dat ook nooit meer worden. Is dat erg? Nee,Read More →
Tegenwoordig schijnen mensen serieuze afwegingen te maken voordat ze een relatie aangaan: houden we van elkaar, hebben we gespreksstof, hebben we genoeg overeenkomsten, hoe staan we er financiëel voor? Om er maar een paar te noemen. Vroeger ging dat anders; zodra je van de puberteit was genezen, was het tijdRead More →
Geüpdatet 8 april, 16:45 Vorige week ontving ik een email van ene James Blodgett, volgens eigen zeggen werkzaam bij de CIA, die had geconstateerd dat ik me schuldig maak aan “Distribution and storage of pornographic electronic materials involving underage children”. Hij had er een echte Case van gemaakt met nummertjeRead More →
Toen ik zondag deze reclamespot zag, ontkwam ik er niet aan om aan een “vorig leven” te denken. Gelukkig is niet alleen Arag goed in de bestrijding van schreeuwende bullebakken. Mijn eerste jurist bleek helaas een cum laude afgestudeerde, met de vijand heulende (gelukkig vergeefs) flapdrol te zijn, maar deRead More →
Eindelijk was ik er aan toe. Ik heb de doos met dierbare herinneringen naar de post gebracht.
Nu we het toch over psychische aberraties hebben: Bij een flyeractie van de PVV in Heerlen is één verwarde persoon aangehouden. Alle andere mochten gewoon doorgaan met flyeren. Dat is zo mooi van Nederland. Hoe verward je ook bent, je mag bijna altijd gewoon je mening op papier zetten en in de handen drukken van argeloze voorbijgangers.
Voor het eerst sinds Coby’s overlijden kan ik ontspannen; ik hoef niet constant mezelf af te leiden om een instorting te voorkomen. Niets moet, en er komt dan ook helemaal niets uit mijn handen. Er zijn nog wat klusjes in en om het huis te doen, maar die kunnen wachten. Ik heb zelfs geen zin om over dat malle verleden te schrijven.
Özcan Akyol bezoekt meneer de Koning die van mening is dat integratie pas geslaagd is als migranten zich hier laten begraven en als ze het Wilhelmus kunnen zingen.
In zijn jeugd en na zijn pensionering was mijn vader, zowel te voet als te fiets, een sportief baasje. Toen hij 85 jaar oud was, fietste hij in tochten van 200 km nog met de ‘gewone’ mannen mee. En in 2003, toen hij al negentig was, rende hij in de Zeebodemloop nog 8 km. Helaas heb ik niet meer dan één foto gevonden van wielerwedstrijden waar hij in zijn jeugd aan mee heeft gedaan. Als ik er meer vind, plaats ik ze alsnog.
We hebben een dagje cultuur gesnoven in Zwolle. Beginnend bij de zwaar teleurstellende Vijftig Nederlandse Kernkunstwerken vanaf 1968, en via het fantastische Herman Brood Museum eindigend bij het Swolsch Friethuys
Ik heb me afgevraagd of ik dit onderwerp wel wil behandelen op dit blog, omdat ik me in financieel opzicht daarmee nogal bloot geef. In Nederland rust daar een taboe op. Klagen mag, we mogen zelfs demonstreren voor bijvoorbeeld hogere salarissen en een lagere werkdruk in het onderwijs, maar dat wil niet zeggen dat we ook mogen weten hoe hoog die salarissen zijn. Hoe kan ik nu begrip opleveren als ik de situatie niet ken?
Vooral met betrekking tot de onderkant van de maatschappij vliegen de verhalen me om de oren over mensen die afhankelijk zijn van de voedselbank om niet van honger om te komen.
Over mijn ‘memoires’, het leven in een blokhut, verkeersslachtoffers, het putjongetje en de tsunami van 2004
Als je bij elkaar past hoef je helemaal geen energie te steken in je relatie. Dan gaat alles vanzelf soepel. Als je een relatie hebt waar aan gewerkt moet worden, dan klopt er iets niet. Zodra je moet gaan schaven aan persoonlijkheden om ze beter op elkaar te laten aansluiten, dan is er iets goed fout.
Hoe sympathiek en aantrekkelijk mijn aspirant verloofde ook lijkt, is het wel echt? Ik begin steeds meer te twijfelen of ik voor haar wel mijn vrijheid wil opgeven.
Vandaag ben ik precies 1000 dagen weduwnaar, al is het tussen mijn oren niet meer dan een maand geleden, en als ik niet oppas een dag, een uur, een minuut of gebeurt het nu. Vandaag is een dag van weemoed, en prachtige herinneringen.