Categorie: Coby

Vorig jaar vergeleek ik mijn leven met een ravijn waar ik probeerde uit te klimmen. Ik kwam steeds hoger, en viel daarom ook steeds dieper; want altijd kwam ik weer op de bodem terecht. Intussen heb ik de top, geloof ik, wel bereikt. Ik kan me tenminste niet voorstellen dat het ooit mooier zal worden. …

Lees verder

13 juli 1951 – 19 april 2016

De teksten van ons oude blog coby.nu

Coby met 2 kabouters in 2012

In juli 2014 zaten we in de tuin koffie te drinken. Zoals altijd omringd door tjilpende mussen, koerende duiven, en zingende merels. Ik hoor geen verschil tussen het ene vogelgeluidje en het andere. Coby was hypersensitief en hoorde dat wel. Opeens sprong ze overeind want ze hoorde een afwijkend tjilpje; een mus in nood volgens …

Lees verder



Ik ben niet de enige in Nederland die zijn partner heeft verloren. Er zijn er in Nederland honderdduizenden, weduwes en weduwnaars. Alle partnerschappen worden uiteindelijk door de dood verscheurd. Je verliest je partner, of je laat je partner achter. Ik weet niet wat erger is. Het is allebei ellendig. Ik weet ook wel dat ik …

Lees verder

Coby en ik hebben elkaar bij toeval ontmoet, op het internet. We raakten aan de praat, zonder elkaar te kennen, en raakten nooit meer uitgepraat. Zonder elkaar ooit gezien te hebben, zonder elkaars stem ooit te hebben gehoord, kletsten we eindeloos via de toetsenborden. Over van alles: boeken, films, geloof, eten. Toen al was ik …

Lees verder

Gisteren was een rot dag, met toch onverwachte, mooie en bijzondere momenten. Zoals we konden verwachten als Coby erbij betrokken is. Oorspronkelijk zou Coby om 12 uur in slaap worden gebracht. Om diverse redenen liep dat een paar uur uit. Coby vond dat irritant, ik was stiekem blij met die bonus. Het zonnetje brak door …

Lees verder

We zijn, ondanks alles, nog steeds dolgelukkig, en genieten van iedere dag die we hebben. Soms lukt dat niet, heb ik eerder geschreven, maar momenteel gaat dat prima. Al moet ik eerlijkheidshalve toegeven dat ikzelf alleen maar onder voorwaarden gelukkig ben.

Vandaag heeft mijn lief de zesde chemo gekregen. Na 20 minuten kreeg ze een allergische reactie op de Carboplatin.

Iedereen gaat eens dood. Mijn lief, ik en jij ook.

Mijn lief ging zich deze week steeds beroerder voelen. Hoofdpijn, misselijk, keelpijn, pijn in haar borst.

Mijn lief is net de bijverschijnselen van de laatste chemo te boven. Dat hebben we dinsdag gevierd met een dagje uit. We hebben de trein genomen naar Den Haag

“Je vrouw heeft kanker? Daar weet ik alles van. Het is alweer 23 jaar, 5 maanden en 8 dagen geleden, maar toen had ik een plekje op mijn gezicht. Mijn huisarts heeft me toen verwezen naar een dermatoloog omdat het kanker kon zijn. Gelukkig was het dat niet, maar ik was behoorlijk bang. Dat zul …

Lees verder

Als je te horen krijgt dat je lief niet meer kan genezen, dan stort de wereld, zoals je hem altijd hebt gekend, in. Dat wil niet zeggen dat er meteen een einde komt aan je geluk. Integendeel, dat geluk wordt kostbaarder, omdat je beseft dat het zeldzaam begint te worden.